ساقیا رنگ عطش نقش خیام است بیا            نقطه نقطه سخن از خشکی کام است بیا

بـرق چـشم تو و خشم تو برای دشمن            یا اخـا تـیـغ کـشـیـده ز نـیـام است بـیا

دیـر شد؛ کـرده‌ام از آمدنت قـطع امید            بی‌تو در چشم علی خواب حرام است بیا

خیز از جا و علم را تو برافراشته ساز            نام تو زمـزمـه و رمـز قـیـام است بیا

هـمـۀ اهـل حـرم تـشـنـۀ دیـدار تـوأنـد            تشنگی چیست لب خشک کدام است بیا

تو نـرو تا نـرود بـی‌تو اسـارت زینب            کوفـیان را زدن طفـل، مـرام است بیا

تا تو باشی به حسین تو هجومی نبرند            خنجـر سنگـدلِ شـمـر به نـام است بیا

تا علم خورد زمین گفت حسین با حسرت            بعد از این زینب من راهی شام است بیا

هـمه گـفـتـند بیا در حـرم و گـفـتی تو            یـا اخـا کـار ابا لـفـضل تـمـام است بیا

ای خداوند ادب، خالـق غـیرت، عباس            لشگـر کـوفـه فـراسـوی امـام است بیا